111- شرک نورزیدن به خدا

وَاعْبُدُواْ اللّهَ وَلاَ تُشْرِکُواْ بِهِ شَیْئًا ?36/4? و خدا را بپرستید و چیزى را با او شریک مگردانید.

112- نیکی کردن به پدر ومادر

وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا ?36/4? و به پدر و مادر احسان کنید.

113- پاداش دوبرابر به کار نیک

وَإِن تَکُ حَسَنَةً یُضَاعِفْهَا ?40/4? و اگر [آن ذره کار] نیکى باشد دو چندانش مى‏کند.

114- پرهیز از مسکرات

لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ وَأَنتُمْ سُکَارَى ?43/4? در حال مستى به نماز نزدیک نشوید.

115- تأکید به رد امانت

 إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا ?58/4? خدا به شما فرمان مى‏دهد که سپرده‏ها را به صاحبان آنها رد کنید.

  116- قضاوت کردن به عدالت

وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُواْ بِالْعَدْلِ إ ?58? و چون میان مردم داورى مى‏کنید به عدالت داورى کنید.

117- آمادگی داشتن در برابر دشمنان

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْخُذُواْ حِذْرَکُمْ ?71/4? [در برابر دشمن] آماده باشید [=اسلحه خود را برگیرید]

118- سزاوارنیست به اشتباه مومنی راکشتن

وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ أَن یَقْتُلَ مُؤْمِنًا إِلاَّ خَطَئًا ?92/4? و هیچ مؤمنى را نسزد که مؤمنى را جز به اشتباه بکشد.

119- کیفر قاتل مومن جهنم است

وَمَن یَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَآؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِیهَا ?93/4? و هر کس عمدا مؤمنى را بکشد کیفرش دوزخ است که در آن ماندگار خواهد بود.

120- برتری مجاهدان

فَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَى الْقَاعِدِینَ أَجْرًا عَظِیمًا ?95?خدا مجاهدان را بر خانه‏نشینان به پاداشى بزرگ برترى بخشیده است.

  101- مال خود را با مال یتیم مخلوط نکردن

وَلاَ تَتَبَدَّلُواْ الْخَبِیثَ بِالطَّیِّبِ ?2/4? و [مال پاک] و [مرغوب یتیمان ] را با [مال] ناپاک [خود] عوض نکنید.

102-  مال یتیم را نخوردن

وَلاَ تَأْکُلُواْ أَمْوَالَهُمْ إِلَى أَمْوَالِکُمْ ?2/4? و اموال آنان (یتیمان )را همراه با اموال خود مخورید.

103- پرداخت مهر زنان

وَآتُواْ النَّسَاء صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً ?4/4? و مهر زنان را به عنوان هدیه‏اى از روى طیب خاطر به ایشان بدهید.

104- پرهیز ازدادن اموال خود به بی خردان

وَلاَ تُؤْتُواْ السُّفَهَاء أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللّهُ لَکُمْ قِیَاماً ?5/4? و اموال خود را که خداوند آن را وسیله قوام [زندگى] شما قرار داده به سفیهان مدهید.

105- خوراک وپوشاک دادن به یتیمان

وَارْزُقُوهُمْ فِیهَا وَاکْسُوهُمْ ?5/4? و[لى] از [عواید اموال خود] آن به ایشان ‌‌‍(سفیهان)بخورانید و آنان را پوشاک دهید.

106- نیکو سخن گفتن با یتیمان

وَقُولُواْ لَهُمْ قَوْلاً مَّعْرُوفًا ?5/4? و با آنان(سفیهان) سخنى پسندیده بگویید.

107- اموال یتیمان را پس از رشد فکریشان به ایشان تحویل دهید

وَابْتَلُواْ الْیَتَامَى حَتَّىَ إِذَا بَلَغُواْ النِّکَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُواْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ?6/4? و یتیمان را بیازمایید تا وقتى به [سن] زناشویى برسند پس اگر در ایشان رشد [فکرى] یافتید اموالشان را به آنان رد کنید.

108- درحضور شاهدان اموال یتیمان را بدهید

فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُواْ عَلَیْهِمْ ?6/4? پس هر گاه اموالشان را به آنان رد کردید بر ایشان گواه بگیرید.

109- اموال دیگران را به ناروا نخوردن

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَأْکُلُواْ أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ ?29/4? اى کسانى که ایمان آورده‏اید اموال همدیگر را به ناروا مخورید.

110- پرهیز از خودکشی

وَلاَ تَقْتُلُواْ أَنفُسَکُمْ ?29/4? و خودتان را مکشید.

  91-آمر به معروف و ناهی ازمنکر بودن

وَلْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ ?104/3? و باید از میان شما گروهى [مردم را] به نیکى دعوت کنند و به کار شایسته وادارند و از زشتى بازدارند.

92-پرهیز از ربا خواری

لاَ تَأْکُلُواْ الرِّبَا ?130/3?ربا را [با سود] چندین برابر مخورید.

93- پرهیز از سستی در کار دین

وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ ?139/3? و اگر مؤمنید سستى مکنید و غمگین مشوید که شما برترید.

94- دعوت به مشورت کردن در امور

وَشَاوِرْهُمْ فِی الأَمْرِ ?159/3?و در کار[ها] با آنان مشورت کن.

95- اول تصمیم وبعد توکل برخدا

فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللّهِ ?159/3? و چون تصمیم گرفتى بر خدا توکل کن.

96- تنها توکل کردن بر خدا مجاز است

وَعَلَى اللّهِ فَلْیَتَوَکِّلِ الْمُؤْمِنُونَ ?160/?و مؤمنان باید تنها بر خدا توکل کنند.

97-زنده بودن شهدا

وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ?169/3? هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شده‏اند مرده مپندار بلکه زنده‏اند که نزد پروردگارشان روزى داده مى‏شوند.

98- پاداش بزرگ مخصوص بندگان پرهیزکار

وَإِن تُؤْمِنُواْ وَتَتَّقُواْ فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ ?179/3?و اگر بگروید و پرهیزگارى کنید براى شما پاداشى بزرگ خواهد بود.

98- همیشه در حال امتحان هستید

لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ ?186/3? قطعا در مالها و جانهایتان آزموده خواهید شد.

99- صبر واستقامت موجب رستگاری است

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ?200/3? اى کسانى که ایمان آورده‏اید صبر کنید و ایستادگى ورزید و مرزها را نگهبانى کنید و از خدا پروا نمایید امید است که رستگار شوید.

100- مواظب اموال یتیمان بودن

وَآتُواْ الْیَتَامَى أَمْوَالَهُمْ ?2/4? و اموال یتیمان را به آنان [باز]دهید.

دستورات قرآنی

81-عدم دوسی با کافران

 لاَّ یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاء مِن دُوْنِ الْمُؤْمِنِینَ ?28/3? مؤمنان نباید کافران را به جاى مؤمنان به دوستى بگیرند.

82-اگاهی خدا از درون سینه های شما

 قُلْ إِن تُخْفُواْ مَا فِی صُدُورِکُمْ أَوْ تُبْدُوهُ یَعْلَمْهُ اللّهُ ?29/3? بگو اگر آنچه در سینه‏هاى شماست نهان دارید یا آشکارش کنید خدا آن را مى داند.

83- از خدا پیروی کنید

قُلْ إِن کُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی ?31/3? بگو اگر خدا را دوست دارید از من پیروى کنید.

84-قدرت خدا

 کَذَلِکَ اللّهُ یَفْعَلُ مَا یَشَاء ?40/3? چنین است‏خدا هر چه بخواهد مى‏کند.

85-مکر خدا برتر است

وَمَکَرُواْ وَمَکَرَ اللّهُ وَاللّهُ خَیْرُ الْمَاکِرِینَ ?54/3?و [دشمنان] مکر ورزیدند و خدا [در پاسخشان] مکر در میان آورد و خداوند بهترین مکرانگیزان است.

86-حق را با باطل مخلوط نکنید

لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُونَ الْحَقَّ ?71/3? چرا حق را به باطل درمى‏آمیزید و حقیقت را کتمان مى‏کنید

87-تنها دین اسلام پذیرفته خواهد شد

وَمَن یَبْتَغِ غَیْرَ الإِسْلاَمِ دِینًا فَلَن یُقْبَلَ مِنْهُ ?85/3? و هر که جز اسلام دینى [دیگر] جوید هرگز از وى پذیرفته نشود.

88-عدم پذیرش توبه کسانی که از دین برگشته اند

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ بَعْدَ إِیمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُواْ کُفْرًا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ ?90/3? کسانى که پس از ایمان خود کافر شدند سپس بر کفر [خود] افزودند هرگز توبه آنان پذیرفته نخواهد شد.

89-وحدت حول محور پرستش خدا

وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ ?103/3? و همگى به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید.

90- تنها ازمومنان همراز گرفتن

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ بِطَانَةً مِّن دُونِکُمْ ?118/3? اى کسانى که ایمان آورده‏اید از غیر خودتان [دوست و] همراز مگیرید.

  71- منفعت انفاق مال

وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیْرٍ فَلأنفُسِکُمْ ?272/2?و هر مالى که انفاق کنید، به سود خود شماست‏.

72- انفاق فقط برای رضای خدا

وَمَا تُنفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاء وَجْهِ اللّهِ ?272/2? و(لى‏) جز براى طلب خشنودى خدا انفاق مکنید.

73- پاداش انفاق

وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیْرٍ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ ?272/2?  و هر مالى را که انفاق کنید (پاداش آن‏) به طور کامل به شما داده خواهد شد.

74- آگاهی خدا از انفاق شما

وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِیمٌ ?273/2?و هر مالى (به آنان‏) انفاق کنید، قطعاً خدا از آن آگاه است‏.

75- حرام بودن ربا

وَأَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا ?275/2? خدا داد و ستد را حلال‏، و ربا را حرام گردانیده است‏.

76- خدا از ربا می کاهد و برصدقات می افزاید

یَمْحَقُ اللّهُ الْرِّبَا وَیُرْبِی الصَّدَقَاتِ ?276/2? خدا از (برکت‏) ربا مى‏کاهد، و بر صدقات مى‏افزاید.

77- مهلت دادن به بدهکار تنگ دست

وَإِن کَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَى مَیْسَرَةٍ وَأَن تَصَدَّقُواْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ?280/2? و اگر (بدهکارتان‏) تنگدست باشد، پس تا (هنگام‏) گشایش‏، مهلتى (به او دهید)؛ و (اگر به راستى قدرت پرداخت ندارد،) بخشیدن آن براى شما بهتر است‏-اگر بدانید.

78- تأکید بر انشاء معاملات

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِذَا تَدَایَنتُم بِدَیْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاکْتُبُوهُ?282/2?اى کسانى که ایمان آورده‏اید، هر گاه به وامى تا سررسیدى معین‏، با یکدیگر معامله کردید، آن را بنویسید.

  79-عدم کتمان شهادت

وَلاَ تَکْتُمُواْ الشَّهَادَةَ  (283/2)  و شهادت را کتمان مکنید.

80- تکلیف هرشخص به اندازه وسعش

لاَ یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا ?286/2? خداوند هیچ کس را جز به قدر توانایى‏اش تکلیف نمى‏کند.