موضوع : نماز شب
سوره : السجدة آیه : 16
آیه: تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ
ترجمه: پهلوهاشان از بسترها [براى نماز شب] دور مىشود، پروردگار خویش را با بیم و امید مىخوانند و از آنچه روزیشان دادهایم انفاق مىکنند.
تفسیر:
1- سحر خیزى و دل کندن از رختخواب، یکى دیگر از نشانههاى مؤمنان است. (تتجافى جنوبهم...) 2- عبادتهایى که با نوعى ریاضت و خفا همراه باشد ارزش بیشترى دارد. (تتجافى) 3- مؤمن، نه مأیوس است، نه مغرور، هم بیم دارد، هم امید. (یدعون ربّهم خوفاً و طمعاً) 4- تواضع، سحرخیزى و انفاق، خصلت دایمى مؤمنان است. (لایستکبرون - یدعون - ینفقون) (همه با صیغهى مضارع آمده است.) 5- رابطهى شبانه با خداوند، باید با رسیدگى به محرومان همراه باشد. (یدعون ینفقون) 6- مورد انفاق، تنها مال نیست، بلکه شامل علم و آبرو و دیگر سرمایههاى انسان نیز مىشود. (ممّا رزقناهم ینفقون)
2- قرآن می فرماید: (تتجافى جنوبهم عن المضاجع ) یعنی ((پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور مى شود)) بپا مى خیزند و رو به درگاه خدا مى آورند و به راز و نیاز با او مى پردازند آرى آنها به هنگامى که چشم غافلان در خواب است مقدارى از شب را بیدار مى شوند، و در آن هنگام که برنامه هاى عادى زندگى تعطیل است و شواغل فکرى به حداقل مى رسد، و آرامش و خاموشى همه جا را گرفته و خطر آلودگى عبادت به ریا کمتر وجود دارد
3- درهنگام اقامه نماز شب بهترین شرائط حضور قلب فراهم است با تمام وجودشان رو به درگاه معبود مى آورند، و سر بر آستان معشوق مى سایند، و آنچه در دل دارند با او در میان مى گذارند، با یاد او زنده اند و پیمانه قلب خود را از مهر او لبریز و سرشار دارند.
4- سپس مى افزاید: (یدعون ربهم خوفا و طمعا) یعنی((آنها پروردگار خود را با بیم و امید مى خوانند)) آرى دو وصف دیگر آنها ((خوف )) و ((رجا)) یا ((بیم )) و ((امید)) است . نه از غضب و عذاب او ایمن مى شوند، و نه از رحمتش ماءیوس مى گردند، توازن این بیم و امید که ضامن تکامل و پیشروى آنها در راه خدا است همواره در وجودشان حکمفرما است . چرا که غلبه خوف بر امید، انسان را به یاس و سستى مى کشاند. و غلبه رجاء و طمع انسان را به غرور و غفلت وا مى دارد، و این هر دو دشمن حرکت تکاملى انسان در سیر او به سوى خدا است .
5- آخرین و هشتمین ویژگى آنها این است که : (و مما رزقناهم ینفقون ) یعنی((از آنچه به آنها روزى داده ایم انفاق مى کنند)) نه تنها از اموال خویش به نیازمندان مى بخشند که از علم و دانش ، نیرو و قدرت ، راءى صائب و تجربه و اندوخته هاى فکرى خوداز نیازمندان مضایقه ندارند. کانونى از خیر و برکتند، و چشمه جوشانى از آب زلال نیکیها که تشنه کامان را سیراب و محتاجان را به اندازه توانائى خویش بى نیاز مى سازند.
6- اوصاف آنها مجموعه اى است از: عقیده محکم ، ایمان قوى ، عشق سوزان به الله ، عبادت و اطاعت ، کوشش و حرکت ، و کمک در تمام ابعاد به بندگان خدا.
فواید نماز شب
1- باعث خشنودی خدا و دوستی ملائکه است .
2- باعث مباهات خداوند بر فرشتگان است .
3- باعث درخشش برای اهل آسمان همانند ستارگان است .
4- باعث روشنی دل است .
5- باعث استجابت سریع دعا است .
6- باعث پزیرش توبه و پاک شدن از گناهان از جانب حضرت حق است .
7- باعث کفاره گناهان است .
8- باعث زیبایی صورت و شادابی چهره و نورانی شدن آن در طول روز است .
9- باعث سلامتی و تندرستی و رفع انواع بیماریهای جسمی و روحی است.
10- باعث از بین رفتن غم و اندوه و تقویت نور چشم است.
11- باعث تمسک یافتن به اخلاق انبیاء و اولیای خداوند است.
12- باعث انجام دادن سنّت پیامبران و صالحان است.
13- باعث تابش نور خدا به او میشود.
14- باعث مهر و محبت و محبوب القلوب شدن بین مردم است.
15- باعث افزایش عمر است.
16- باعث جلب رزق و روزی فراوان و ادعای قرض است.
17- باعث نوعی صدقه است.
18- باعث نوشته شدن چهار ثواب بزرگ برای خود است.
19- خداوند نه صف از ملائکه پشت سر نمازگزار قرار میدهد.
20- کلید رفتن به بهشت و جواز عبور از پل صراط است.
21- زینت آخرت و نور مؤمن در آخرت است.
22- نماز شب همچون سایبانی در روز قیامت است بر سرش.
23- نماز شب لباس بدن نمازگزار است در روز قیامت درحالیکه همه عریانند.
24- نماز شب در روز قیامت همچون نوری در برابرش است و چشم نمازگزار نماز شب در روز قیامت شادمان است.
25- نماز شب میان شخص نمازگزار و آتش جهنم همچون حائلی فاصله میگذارد.
26- میزان اعمال خوب نمازگزار در روز قیامت سنگین است.
27- نماز شب همچون تاجی در روز قیامت است بر سرش.
28- چراغی است برای تاریکی قبر و برطرف کننده وحشت تاریکی قبر است.
29- نماز شب همچون مشعلی نورانی است در تاریکی قبر.
30- نماز شب، نمازگزار را از عذاب قبر ایمن میکند و برات آزادی از آتش جهنم است.
توسل به قرآن
در مکارم الاخلاق از رسول خدا (ص) منقول است: هر که طلب شفا از قرآن مجید ننماید خدای تعالی او را شفا ندهد.
از امام صادق (ع) منقول است: هر کس صد آیه از قرآن از هر جای که خواهد تلاوت نماید بعد از آن هفت مرتبه یا الله بگوید اگر بر سنگ سخت دعا کند هر آینه شکافته گردد.
از حضرت علی (ع) رسیده است: هر کس از چیزی خائف باشد بخواند از هر جای قرآن که خواهد صد آیه و سه مرتبه بگوید:
(اَللّهُمَّ اکْشِفْ عَنّی الْبَلاءَ)
از حضرت موسی بن جعفر(ع) منقول است: هر کس کفایت بجوید آیه از قرآن از مشرق تا مغرب او را کافی باشد هر گاه به یقین بخواند زیرا در قرآن شفا از هر دردی است.
بازدید امروز: 11
بازدید دیروز: 1
کل بازدیدها: 209481