آیه شماره 27  از سوره مبارکه ص
بازگشت به سرآغاز هستی
 وَمَا خَلَقْنَا السَّمَآءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا بَاطِلاً ذَلِکَ ظَنُّ الَّذِینَ کَفَرُواْ فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُواْ مِنَ النَّارِ
و ما آسمان و زمین و آن چه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم، این، پندار کسانى است که کفر ورزیدند، پس واى از آتش (دوزخ) بر کسانى که کافر شدند!
در جهان بینى الهى، آفرینش هدفدار است. «ما خلقنا... باطلا» و در بینش غیر الهى، آفرینش بى هدف است. «ذلک ظن الّذین کفروا»
چون نظام هستى بر اساس حقّ است پس داورى نیز باید بر اساس حقّ باشد تا نظام قانون با نظام آفرینش همسو باشند. «فاحکم... بالحقّ... و ما خلقنا... باطلا»
در تمام هستى، هیچ ذرّه‏اى بیهوده خلق نشده است. «ما خلقنا السماء و الارض و ما بینهما باطلا»
کفّار براى اعتقادات خود دلیل ندارند بلکه تکیه‏گاهشان ظن و گمان است. «ظن الّذین...»
چون آفرینش هدفدار است، هرگز رها نمى‏شود و تا روز قیامت و رسیدن مؤمن و مفسد به پاداش و کیفر ادامه دارد. «و ما خلقنا... باطلا... فویل للّذین کفروا من النار»

آیه شماره 28  از سوره مبارکه قصص
زندگی مسالمت آمیز
 قَالَ ذَلِکَ بَیْنِی وَبَیْنَکَ أَیَّمَا الْأَجَلَیْنِ قَضَیْتُ فَلَا عُدْوَانَ عَلَیَّ وَاللَّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَکِیلٌ
گفت این [قرار داد] میان من و تو باشد که هر یک از دو مدت را به انجام رسانیدم بر من تعدى [روا] نباشد و خدا بر آنچه مى‏گوییم وکیل است
در عقد ازدواج (به خلاف طلاق)، حضور شهود لازم نیست. «بَینى و بَینک»
در قراردادها براى خود، اختیاراتى در نظر بگیریم ودست خودرا در محورهایى بازبگذاریم. «ایّما الاَجلَین قَضیتُ فلاعدوان علىّ»
ایمان به خداوند، سلامت قراردادها را بیمه و تضمین مى‏کند. «واللّه على ما نَقول وَکیل»

آیه شماره 79  از سوره مبارکه نمل
راه روشن
 فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّکَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِینِ
پس بر خدا توکل کن که تو واقعا بر حق آشکارى
توکّل بر خداوند، یکى از شرایط موفّقیّت رهبر است. «فتوکّل على اللّه»
توجّه به حقانیّت راه و تلقین آن، انسان را در برابر حوادث زودگذر بیمه مى‏کند. «انّک على الحقّ المبین»
مخالفان پیامبر، بهانه‏جویى مى‏کردند، وگرنه راه او ابهامى نداشت. «انّک على الحقّ المبین»
توکّل بر خداوند تنها در مسیر حقّ معنا و ثمر دارد، نه در مسیر باطل. «فتوکّل على اللّه انّک على الحقّ المبین»
رهبر باید به حقّانیت راهش ایمان داشته باشد. «انّک على الحقّ المبین»

آیه شماره 217  از سوره مبارکه شعراء
تکیه بر بهترین تکیه گاه
 وَتَوَکَّلْ عَلَى الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ
و بر [خداى] عزیز مهربان توکل کن
عوامل مؤثّر در هستى، تنها به دست خداست. «له مقالید»
توسعه و تنگى رزق تصادفى نیست، به دست خداى حکیم است. «یبسط الرزق... و یقدر»
توسعه‏ى رزق به زرنگى بستگى ندارد به دست خداست. «لمن یشاء»
تقسیم رزق توسط خداوند، عالمانه است. «انّه بکلّ شى‏ء علیم»

آیه شماره 58  از سوره مبارکه فرقان
ارتباط با سراغاز حیات
 وَتَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَا یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَکَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا
و بر آن زنده که نمى‏میرد توکل کن و به ستایش او تسبیح گوى و همین بس که او به گناهان بندگانش آگاه است
تکیه‏ى فانى بر فانى لغو است. «توکّل على الحىّ الّذى لایموت»
تکیه‏ى ضعیف بر ضعیف لغو است. «توکّل على... الّذى خلق السموات»
تکیه‏ى جاهل بر جاهل لغو است. «توکّل على الحىّ الّذى... خبیرا»
انبیا نیز به موعظه و تذکر الهى نیاز دارند. «و توکّل»
حیات ابدى مخصوص خداست. «الحىّ الّذى لایموت»
خدایى را وکیل بگیر که براى همیشه زنده است و اگر امروز به دشمن مهلت داد تا شاید از کارشکنى و کفر دست بردارد، فردا فرصت و مهلت دارد تا از او انتقام گیرد. «لایموت»
توکّل قلبى باید با تسبیح و حمد عملى همراه باشد. «و سبّح بحمد»
خداوند به کارهاى جزئى مردم علم دقیق دارد. «بذنوب عباده»
گناهکاران نیز بندگان خدا هستند. «ذنوب عباده»
ایمان انسان به این که خداوند بر گناهانش آگاه است، بهترین اهرم براى پیدایش تقواست. «بذنوب عباده»
آگاهى خداوند بر گناهان مردم، علاوه بر اینکه تهدیدى براى کفّار است، براى پیامبر نیز تسلّى و دلدارى مى‏باشد که نگران نباش، ما از کارشکنى‏هاى آنان آگاهیم و به حساب کفّار لجوج مى‏رسیم. «و کفى به بذنوب عباده خبیراً»