آیه شماره 43  از سوره مبارکه فرقان
هواپرستی
 أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا
آیا آن کس که هواى [نفس] خود را معبود خویش گرفته است دیدى آیا [مى‏توانى] ضامن او باشى
ریشه‏ى بت‏پرستى، هواپرستى است. «صبرنا على الهتنا - اتّخذ الهه هواه»
خداجویى در فطرت هر انسانى وجود دارد، لکن او در مصداق و یافتن حقّ گرفتار اشتباه مى‏شود. «اتّخذ الهه هواه»
انبیا مسئولیّتى در هدایت اجبارى هواپرستان ندارند. «أفأنت تکون علیه وکیلا»
انسان داراى اختیار است. «أفأنت تکون علیه وکیلا»
تربیت و ایمان باید بدون اجبار و اکراه باشد. «أفأنت تکون علیه وکیلا»

آیه شماره 86  از سوره مبارکه اسراء
قدر دانستن فرصت الهی
 وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ ثُمَّ لاَ تَجِدُ لَکَ بِهِ عَلَیْنَا وَکِیلًا
و اگر بخواهیم قطعا آنچه را به تو وحى کرده‏ایم مى‏بریم آنگاه براى [حفظ] آن در برابر ما براى خود مدافعى نمى‏یابى
نعمت‏ها را از خداوند بدانیم و مغرور نشویم، زیرا بقا و زوال نعمت‏ها به اراده‏ى اوست. «لنذهبنّ بالّذى اوحینا»
هیچ کس در برابر قهر الهى نمى‏تواند نقشى داشته باشد. «ثمّ لاتجد»
نزول کتب آسمانى و وحى، از شئون ربوبیّت خداوند و در مسیر تربیت انسان است. «الّذى اوحینا... الاّ رحمة من ربّک»

آیه شماره 68  از سوره مبارکه اسراء
اضطراب در بی ایمانی است
 أَفَأَمِنتُمْ أَن یَخْسِفَ بِکُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لاَ تَجِدُواْ لَکُمْ وَکِیلًا
مگر ایمن شدید از اینکه شما را در کنار خشکى در زمین فرو برد یا بر شما طوفانى از سنگریزه‏ها بفرستد سپس براى خود نگاهبانى نیابید
به نعمت‏هاى الهى مغرور نشویم. «نجّاکم... افأمنتم» نجات از یک حادثه، نشانه نجات ابدى نیست، شاید دروقتى دیگر یا نقطه‏اى دیگر دچار مصیبت شویم.
احساس امنیّت از عقوبت، زمینه‏ساز غفلت و تجاوز است. «أفامنتم»
انسان در هر لحظه و هر جا که باشد، در دست قدرت خداست و خشکى و دریا براى قهر خدا فرق نمى‏کند. «یخسف بکم جانب البَرّ»
در برابر قهر خدا، هیچ قدرت وتکیه‏گاهى نیست. «ثمّ لاتجدوا لکم وکیلاً»

آیه شماره 54  از سوره مبارکه اسراء
اراده الهی
 رَّبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ إِن یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِن یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا
پروردگار شما به [حال] شما داناتر است اگر بخواهد بر شما رحمت مى‏آورد یا اگر بخواهد شما را عذاب مى‏کند و تو را بر ایشان نگهبان نفرستاده‏ایم
به ایمان خود مغرور نشویم. «ربّکم اعلم بکم»
کارهاى الهى، بر اساس علم اوست. «اعلم بکم، یرحمکم، یعذّبکم»
علم خدا ومهر و قهر او، از شئون ربوبیّت خداوند است. «ربّکم، یرحمکم، یعذّبکم»
سخن از رحمت و عطوفت، پیش از قهر و عذاب است. «یرحمکم، یعذّبکم»
انسان باید بین خوف و رجا باشد. «یرحمکم، یعذّبکم»
انسان‏ها در انتخاب عقیده آزادند، حتّى پیامبران هم مأمور اجبار مردم بر ایمان نیستند. «ما ارسلناک علیهم وکیلاً»
مبلّغ دین، نباید خود را وکیل و سرپرست مردم بداند. «وکیلاً»

آیه شماره 2  از سوره مبارکه اسراء
عصاره پیام رسولان الهی
 وَآتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِی إِسْرَائِیلَ أَلاَّ تَتَّخِذُواْ مِن دُونِی وَکِیلًا
و کتاب آسمانى را به موسى دادیم و آن را براى فرزندان اسرائیل رهنمودى گردانیدیم که زنهار غیر از من کارسازى مگیرید
در تبلیغ، گاهى هموطن وهمشهرى بودنِ مبلّغ با مخاطبان تاثیر دارد. «هُدىً لبنى اسرائیل»
عصاره‏ى دعوت پیامبران، توحید است. «آتینا موسى‏الکتاب ... الاّ تتّخذوا»
انسان نیاز به تکیه‏گاه دارد، و انبیا، خداوند را تکیه‏گاه واقعى او معرّفى مى‏کنند. «الاّ تتّخذوا من دونى وکیلاً»