آیه شماره 30  از سوره مبارکه رعد
ناسپاسی از رسولان الهی 

 کَذَلِکَ أَرْسَلْنَاکَ فِی أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهَا أُمَمٌ لِّتَتْلُوَ عَلَیْهِمُ الَّذِیَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَهُمْ یَکْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّی لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ مَتَابِ
بدین گونه تو را در میان امتى که پیش از آن امتهایى روزگار به سر بردند فرستادیم تا آنچه را به تو وحى کردیم بر آنان بخوانى در حالى که آنان به [خداى] رحمان کفر مى‏ورزند بگو اوست پروردگار من معبودى بجز او نیست بر او توکل کرده‏ام و بازگشت من به سوى اوست
بعثت انبیا، سنت الهى وبر اساس لطف و رحمت اوست. «کذلک...بالرحمن»
توجه به تاریخ هر قوم، براى تبلیغ وتربیتشان لازم است.«قد خلت من قبلها»
وظیفه پیامبران تلاوت وحى الهى بر مردم است. «لتتلوَا»
در برابر کفّار مقاومت واز عقیده خود دفاع کنید. «یکفرون بالرحمن، قل هو ربّى»
توکل بر خدا، عامل مقاومت در برابر کفار است. «قل هو ربى علیه توکلّت»
دلایل ایمان ما به خداوند؛ ربوبیّت او «ربّى»، یگانگى او «لااله الاهو»، پناهگاهى او «علیه توکلت»، و بازگشت ما بسوى او «الیه متاب»، مى‏باشد.