آیه شماره 65  از سوره مبارکه نحل
زنده شدن زمین و آغاز بهار
 ?وَاللّهُ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْیَا بِهِ الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِّقَوْمٍ یَسْمَعُونَ
و خدا از آسمان آبى فرود آورد و با آن زمین را پس از پژمردنش زنده گردانید قطعا در این [امر] براى مردمى که شنوایى دارند نشانه‏اى است
پدیده‏هاى طبیعى، (از جمله آمدن ابر وباران) تصادفى نیست، به اراده‏ى خداوند است. «واللَّه انزل»
زمین همچون انسان مرگ و حیات دارد. «فاحیا به الارض بعد موتها»
اجراى برنامه‏هاى الهى از طریق اسباب عادى وطبیعى است. «فاحیا به الارض»
آب، مایه‏ى حیات زمین وزمینیان است. «فاحیا به الارض»
تدبیر خداوند در طبیعت، کلاس توحید است. «انّ فى ذلک لآیة»
بهترین راه خداشناسى، گوش سپرن وپندگرفتن از آیات الهى است. «لآیة لقوم یسمعون»