آیه شماره 64  از سوره مبارکه آل عمران
حقیقت وحدت
 قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى کَلَمَةٍ سَوَاء بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللّهَ وَلاَ نُشْرِکَ بِهِ شَیْئًا وَلاَ یَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ
بگو اى اهل کتاب بیایید بر سر سخنى که میان ما و شما یکسان است بایستیم که جز خدا را نپرستیم و چیزى را شریک او نگردانیم و بعضى از ما بعضى دیگر را به جاى خدا به خدایى نگیرد پس اگر [از این پیشنهاد] اعراض کردند بگویید شاهد باشید که ما مسلمانیم [نه شما]
مسلمانان باید بر سر مشترکات، با اهل کتاب به توافق برسند. «قل یا اهل‏الکتاب تعالوا الى کلمة...»
باید در دعوت به وحدت، پیش قدم بود. «قل یا اهل الکتاب»
اگر به تمام اهدافِ حقّ خود دست نیافتید، از تلاش براى رسیدن به بعضى از آن خوددارى نکنید. «تعالوا الى کلمة...»
یکى از مراحل تبلیغ، دعوت به مشترکات است. «کلمة سواء بیننا و بینکم» قرآن مى‏تواند محور مشترک خوبى براى دعوت باشد، زیرا هم تاریخ انبیا را دارد و هم از تحریف به دور بوده است.
در تبلیغ و دعوت دیگران، باید به عقاید حقّه و مقدّسات طرف مقابل، احترام گذارد. «کلمة سواء بیننا و بینکم»
یگانه پرستى و بیزارى از شرک، از مشترکات تمام ادیان آسمانى است. «کلمة سواء... الاّ نعبد الاّ اللّه»
توحید، سبب تعالى انسان است. «تعالوا» در جایى بکار مى‏رود که دعوت به رشد و بالا آمدن باشد. «تعالوا... الاّ نعبد الاّ اللّه»
اطاعت بى‏چون و چرا از دیگر انسان‏ها، نشانه‏ى پذیرش نوعى ربوبیّت براى آنها ویک نوع عبودیّت براى ماست. در حالى که همه‏ى انسان‏ها با یکدیگر مساوى هستند. «لایتّخذ بعضنا بعضاً ارباباً»
اندیشه‏ى آزاد و شخصیّت مستقل، شعار قرآن است. «لایتخذ بعضنا بعضاً ارباباً»
اعراض و سرپیچى مخالفان نباید در اراده و ایمان ما اثر بگذارد. «فان تولّوا فقولوا اشهدوا بانّا مسلمون»
هر مبلّغى باید سرپیچى و اعراض مردم را پیش بینى کند تا مأیوس نشود. «فان تولّوا فقولوا اشهدوا...»
پس از استدلال و برهان، جَدل را قطع کنید. «فان تولّوا فقولوا...»
بندگى خدا، نفى شرک و طرد حاکمیّت غیر خداوند، از ویژگى‏هاى یک مسلمان واقعى است. «اشهدوا بانّا مسلمون»