آیه شماره 56  از سوره مبارکه هود
هدایت طلبی
 إِنِّی تَوَکَّلْتُ عَلَى اللّهِ رَبِّی وَرَبِّکُم مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِیَتِهَا إِنَّ رَبِّی عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ
در حقیقت من بر خدا پروردگار خودم و پروردگار شما توکل کردم هیچ جنبنده‏اى نیست مگر اینکه او مهار هستى‏اش را در دست دارد به راستى پروردگار من بر راه راست است
توجّه به ربوبیّت همه‏جانبه خدا، زمینه توکّل براوست. «توکّلت... ربّى وربّکم»
توکّل، زمینه‏ى شجاعت است. «فکیدونى جمیعاً... انى توکّلت» (با تکیه و اتکال بر خداوند، مى‏توان در برابر جهانى ایستاد)
هیچ جنبنده‏اى بدون اراده‏ى خداوند، قادر بر ضرررسانى به دیگرى نیست. «فکیدونى جمیعاً... ما من دابّة الاّ و هو آخذ بناصیتها»
خداوند، هم بر همه چیز سلطه‏ى کامل دارد و هم عادل است. «آخذ بناصیتها، على صراط مستقیم»
بر کسى تکیه کنیم که علاوه بر قدرت، عدالت نیز داشته باشد. «توکّلت ، آخذ ، على صراط مستقیم»
در مقابل عناد و لجاجت کفّار، باید از قهر و عدل الهى سخن گفت. «آخذ بناصیتها، على صراط مستقیم »