آیه شماره 66  از سوره مبارکه یوسف
خدا گواه بر اعمال
 قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَکُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقًا مِّنَ اللّهِ لَتَأْتُنَّنِی بِهِ إِلاَّ أَن یُحَاطَ بِکُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَکِیلٌ
گفت هرگز او را با شما نخواهم فرستاد تا با من با نام خدا پیمان استوارى ببندید که حتما او را نزد من باز آورید مگر آنکه گرفتار [حادثه‏اى] شوید پس چون پیمان خود را با او استوار کردند [یعقوب] گفت‏خدا بر آنچه مى‏گوییم وکیل است
به صرف خویشاوندى اکتفا نکنید و قراردادها را محکم کنید. «لن ارسله معکم حتّى...»*
ایمان به خدا وسوگند ونذر وعهد با او، قوى‏ترین پشتوانه بوده و هست.«موثقاً من‏اللَّه»
هرگاه از شخصى بدقولى و بدرفتارى دیدید، در نوبت بعد قرارداد را محکمتر کنید. «موثقاً»
فرزند خود را به راحتى همراه دیگران نفرستید. «تؤتون موثقاً من اللّه»
در قراردادها، پیش‏بینى حوادث غیرمترقّبه و خارج از حیطه اختیار را بکنید. «الاّ ان یحاط بکم» (تکلیف خارج از توانایى، ممنوع است.)
محکم‏کارى‏هاى قانونى و حقوقى، شما را از توکل به خداوند غافل نکند. «اللَّه على ما نقول وکیل»