آیه شماره 41  از سوره مبارکه زمر
 إِنَّا أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنتَ عَلَیْهِم بِوَکِیلٍ
ما این کتاب را براى [رهبرى] مردم به حق بر تو فروفرستادیم پس هر کس هدایت‏شود به سود خود اوست و هر کس بیراهه رود تنها به زیان خودش گمراه مى‏شود و تو بر آنها وکیل نیستى
قرآن در زمان پیامبر به صورت کتاب بوده است. «انزلنا علیک الکتاب»
نزول کتاب براى همه مردم است. «للناس»
هم مطالب قرآن سراپا حقّ است و هیچ گونه تحریف و باطلى در آن راه نیافته است و هم نزول چنین کتابى، لازم و سزاوار و حقّ است. «بالحقّ»
انسان در انتخاب راه آزاد است. «مَن اهتدى‏ - مَن ضلّ»
خدا و رسول به ایمان ما نیازى ندارند. «فمن اهتدى‏ فلنفسه...»
وظیفه‏ى پیامبر ابلاغ است، نه اجبار. (حتّى انبیا حقّ تحمیل عقیده ندارند). «و ما انت علیهم بوکیل»
هدایت واقعى و کامل تنها در سایه کتاب آسمانى است. «انا انزلنا علیک الکتاب... فمن اهتدى‏»
خداوند پیامبرش را در برابر سرسختى کفّار، دلدارى و تسلّى مى‏دهد. «و ما انت علیهم بوکیل»