آیه شماره 6  از سوره مبارکه شوری
 وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَولِیَاء اللَّهُ حَفِیظٌ عَلَیْهِمْ وَمَا أَنتَ عَلَیْهِم بِوَکِیلٍ
و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفته‏اند خدا بر ایشان نگهبان است و تو بر آنان گمارده نیستى
پذیرش توبه گناهکاران و عفو آنان تنها در اختیار خداوند است. «و هو الّذى»
در اسلام بن بست وجود ندارد و راه بازگشت همواره باز است. «یقبل التوبة»
خداوند تمام گناهان را مى‏بخشد. «یعفوا عن السیّئات» (کلمه «سیّئات» جمع همراه الف و لام است یعنى همه گناهان)
خداوند با وعده عفو، منحرفان را به توبه تشویق مى‏کند. «یقبل التوبة... یعفوا عن السیّئات»
توبه باید همراه تغییر در رفتار و گفتار باشد و گرنه نوعى تظاهر و ریاکارى است که خدا مى‏داند. «و یعلم ما تفعلون»