آیه شماره 10  از سوره مبارکه مجادله
 

إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّیْطَانِ لِیَحْزُنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَلَیْسَ بِضَارِّهِمْ شَیْئًا إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ
چنان نجوایى صرفا از [القاآت] شیطان است تا کسانى را که ایمان آورده‏اند دلتنگ گرداند و[لى] جز به فرمان خدا هیچ آسیبى به آنها نمى‏رساند و مؤمنان باید بر خدا اعتماد کنند
چنانکه ریخت و پاش و مصرف بیش از اندازه، انسان را برادر شیطان قرار مى‏دهد، «انّ المبذّرین کانوا اخوان الشّیاطین» نجوا نیز انسان را شیطان صفت مى‏کند. «انّما النّجوى من الشّیطان»
هر گونه سخن آشکار و نهانى که موجب ترس و دلهره در میان مسلمانان گردد، کارى شیطانى است. «النّجوى من الشّیطان لیحزن الّذین آمنوا»
باید دغدغه‏ها را چنین تسلّى داد که تا خدا نخواهد کسى نمى‏تواند آسیبى برساند. «لیحزن... لیس بضارّهم»
مؤمنان در حفظ و حراست خداوند هستند. «و لیس بضارهم شیئاً»
تلاشهاى منافقان، از مدار قدرت الهى خارج نیست. «و لیس بضارهم شیئاً الا باذن اللّه»
جنگ روانى دشمن را خنثى کنیم. «لیحزن... و لیس بضارهم شیئاً»
داروى شفابخش هر گونه ناآرامى و دلهره، توکّل بر خداوند است. «و على اللّه فلیتوکّل المؤمنون»
توکّل بر خدا کار هر کس نیست، ایمان مى‏خواهد. «فلیتوکّل المؤمنون» گرچه خداوند از مؤمنان حمایت مى‏کند، ولى آنان نیز باید بر خداوند توکّل کنند.