آیه شماره 38  از سوره مبارکه یوسف
توحید و رحمت الهی
 وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَآئِی إِبْرَاهِیمَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ مَا کَانَ لَنَا أَن نُّشْرِکَ بِاللّهِ مِن شَیْءٍ ذَلِکَ مِن فَضْلِ اللّهِ عَلَیْنَا وَعَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یَشْکُرُونَ
و آیین پدرانم ابراهیم و اسحاق و یعقوب را پیروى نموده‏ام براى ما سزاوار نیست که چیزى را شریک خدا کنیم این از عنایت‏خدا بر ما و بر مردم است ولى بیشتر مردم سپاسگزارى نمى‏کنند
رسیدن به حقّ، در گرو شناخت باطل و ترک آن است. «ترکتُ ملّة قوم لا یؤمنون و اتّبعتُ ملّة...»
جدّ انسان، در حکم پدر انسان است و «أب» به او نیز اطلاق شده است. «ملّة آبائى ابراهیم و اسحاق ویعقوب»
انبیا باید از خاندان پاک باشند. «آبائى ابراهیم و...»
پیامبران الهى از یک هدف برخوردارند. «ملّة آبائى ابراهیم واسحاق و...»
در کنار راههاى منفى، راه مثبت را نیز نشان دهیم. «ترکتُ ملّة... واتّبعتُ ملّة...»
افتخار به پدران و پیروى از آنان در صورتى که راه حقّ و توحید را پیموده باشند پسندیده و رواست. «واتّبعت ملّة آبائى...»*
پدران انبیاعلیهم السلام مشرک نبوده‏اند. «ما کان لنا ان نشرک»*
پرهیز از شرک و مبارزه با آن، پایه و اساس ادیان الهى است. «ما کان لنا ان نشرک»*
شرک، در تمام ابعادش (ذات، صفات و عبادت)، منفور است. «من شى‏ء»
پرهیز از شرک و گرایش به توحید، توفیق الهى مى‏خواهد. «ذلک من فضل اللَّه»
تعالیم انبیا، نعمتى الهى و سزاوار شکر و سپاس است. «ذلک من فضل اللّه علینا... و لکنّ اکثر الناس لایشکرون»*
نبوّت و هدایت، توفیق وفضل الهى براى همه است. «علینا و على النّاس»
اکثریّت، معیار شناخت صحیح نیست. «اکثر النّاس لا یشکرون»
پشت کردن به راه انبیا، بزرگ‏ترین کفران نعمت است. «لایشکرون»