آیه شماره 5  از سوره مبارکه ابراهیم
رهایی از تاریکی
 وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللّهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِّکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ
و در حقیقت موسى را با آیات خود فرستادیم [و به او فرمودیم] که قوم خود را از تاریکیها به سوى روشنایى بیرون آور و روزهاى خدا را به آنان یادآورى کن که قطعا در این [یادآورى] براى هر شکیباى سپاسگزارى عبرتهاست
انبیا باید معجزه داشته باشند. «ارسلنا... بِایاتنا»
هدف کلّى انبیا، یکى است. خداوند در آیه اوّل این سوره به پیامبر اسلام، و در این آیه به حضرت موسى مى‏فرماید: مردم را از تاریکى‏ها خارج کنید و به نور هدایت نمایید. «اخرج قومک»
اوّلین حوزه‏ى مأموریت انبیا، قوم خودشان است. «قومک»
راه نجات مردم از ظلمات، یاد قهر وقدرت خدا نسبت به ستمگران و توجّه به الطاف اونسبت به گذشتگان است. «ذکّرهم بایّام اللَّه»
توجّه به تاریخ، زمینه‏ى صبر و شکر را در انسان به وجود مى‏آورد. یادآورى مصیبت‏ها وتلخى‏هاى گذشته و برطرف شدن آنها، انسان را به شکر وادار مى‏کند. و توجّه به پایدارى امّت‏ها و پیروزى آنان، آدمى را به صبر و مقاومت دعوت مى‏کند. «ان فى ذلک لایات لکل صبار شکور»
همه‏ى روزها روز خداست، امّا روز تجلّى قدرت خداوند حساب دیگرى دارد. (تجلّى قدرت او در قهر بر کفّار و تجلّى لطف او بر مؤمنین.) «ایّام اللَّه»
هرگونه جشن یا سوگوارى و مراسم ویژه‏اى که بزرگداشت ایام‏اللَّه باشد جایز است. «ذکّرهم بایّام اللَّه» (بر خلاف نظر فرقه‏ى منحرف وهّابیّت)
مؤمن در سختى، صبر و در رفاه، شکر مى‏کند. «صبّار شکور»
صبر زمینه درک حقیقت است. «لایات لکل صبار»