آیه شماره 29  از سوره مبارکه ملک

 قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ
بگو اوست‏خداى بخشایشگر به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم و به زودى خواهید دانست چه کسى است که خود در گمراهى آشکارى است
پیامبر وظیفه دارد موضع خود را در برابر نااهلان اعلام کند. «قل هو الرّحمن»
در برابر کفّار، دو عامل ایمان و توکل وسیله نجات شماست. «آمنّا... توکّلنا»
توکّل، ثمره ایمان و ملازم آن است. «آمنّا... توکّلنا»
ایمان به سرچشمه رحمت ارزش دارد نه به بت‏هاى جامد. «هو الرّحمن آمنّا»
با توکّل بر خداوند، کفّار آرزوى خود را به گور خواهند برد. «علیه توکلنا فستعلمون...»
پایان کار ملاک است نه آغاز آن. «فستعلمون من هو فى ضلال مبین»
ابتدا زیربناى اعتقادى خود را محکم کنید و بعد به تهدید دشمن بپردازید. «آمنّا... توکّلنا... فستعلمون...»
قاطع و استوار سخن گفتن رهبر جامعه اسلامى، سبب دلگرمى خودى‏ها و دلهره بیگانگان مى‏شود. «قل هو الرّحمن... فستعلمون...»