آیه شماره 42  از سوره مبارکه زمر
خواب و آرامش
 اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ
خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامى باز مى‏ستاند و [نیز] روحى را که در [موقع] خوابش نمرده است [قبض مى‏کند] پس آن [نفسى] را که مرگ را بر او واجب کرده نگاه مى‏دارد و آن دیگر [نفسها] را تا هنگامى معین [به سوى زندگى دنیا] بازپس مى‏فرستد قطعا در این [امر] براى مردمى که مى‏اندیشند نشانه‏هایى [از قدرت خدا]ست
جسم و روح، دو حقیقت مستقل هستند و به هنگام مرگ یا خواب از هم جدا مى‏شوند و روح پس از مرگ باقى مى‏ماند. «اللّه یتوفّى الانفس»
مرگ و خواب، برادر یکدیگرند. «حین موتها - فى منامها»
اگر بدانیم که هر شب جان مى‏دهیم، از غرور و غفلت و گناه فاصله مى‏گیریم. «و الّتى لم تمت فى منامها»
مرگ و حیاتِ ما به دست خداست. «اللّه یتوفّى - قضى‏ علیها الموت - یرسل...»
هیچ کس براى همیشه زنده نمى‏ماند. «یرسل الاخرى الى اجلٍ مسمّى»
خواب و بیدارى براى همه‏ى انسان‏هاست، ولى تنها اهل فکر از آن درس مى‏گیرند. «لآیات لقوم یتفکّرون»