آیه شماره 71 از سوره مبارکه طه
پایداری
قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُمْ إِنَّهُ لَکَبِیرُکُمُ الَّذِی عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَیْدِیَکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّکُمْ فِی جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَیُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَى

(فرعون) گفت: «آیا پیش از آنکه به شما اذن دهم به او ایمان آوردید؟! مسلما او بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است! به یقین دستها و پاهایتان را بطور مخالف قطع می‏کنم; و شما را از تنه‏ های نخل به دار می‏آویزم; و خواهید دانست مجازات کدام یک از ما دردناکتر و پایدارتر است!»

1- عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد. «قال آمنتم» فرعون، همه کارشناسان را براى نابودى حقّ جمع کرده بود، ولى همه به دست موسى‏علیه السلام هدایت شدند.

2- در نظام طاغوتى، خفقان حاکم است ومردم حتّى از آزادى عقیده نیز محرومند. «آمنتم له قبل ان آذن لکم»

3- تهدید و تهمت، شیوه‏ى کار طاغوت‏هاست. «انّه لکبیرکم»

4- انبیا با روح انسان کار مى‏کنند، ولى طاغوت‏ها با ضربه به جسم انتقام مى‏گیرند. «لاقطّعن...» غافل از آنکه با شکنجه و قتل نمى‏توان باور واعتقادات مردم را تغییر داد.

5- ستمگران مغرور، خود را جاودانه مى‏پندارند. «ایّنا اشدّ عذاباً وابقى»