101- مال خود را با مال یتیم مخلوط نکردن

وَلاَ تَتَبَدَّلُواْ الْخَبِیثَ بِالطَّیِّبِ ?2/4? و [مال پاک] و [مرغوب یتیمان ] را با [مال] ناپاک [خود] عوض نکنید.

102-  مال یتیم را نخوردن

وَلاَ تَأْکُلُواْ أَمْوَالَهُمْ إِلَى أَمْوَالِکُمْ ?2/4? و اموال آنان (یتیمان )را همراه با اموال خود مخورید.

103- پرداخت مهر زنان

وَآتُواْ النَّسَاء صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً ?4/4? و مهر زنان را به عنوان هدیه‏اى از روى طیب خاطر به ایشان بدهید.

104- پرهیز ازدادن اموال خود به بی خردان

وَلاَ تُؤْتُواْ السُّفَهَاء أَمْوَالَکُمُ الَّتِی جَعَلَ اللّهُ لَکُمْ قِیَاماً ?5/4? و اموال خود را که خداوند آن را وسیله قوام [زندگى] شما قرار داده به سفیهان مدهید.

105- خوراک وپوشاک دادن به یتیمان

وَارْزُقُوهُمْ فِیهَا وَاکْسُوهُمْ ?5/4? و[لى] از [عواید اموال خود] آن به ایشان ‌‌‍(سفیهان)بخورانید و آنان را پوشاک دهید.

106- نیکو سخن گفتن با یتیمان

وَقُولُواْ لَهُمْ قَوْلاً مَّعْرُوفًا ?5/4? و با آنان(سفیهان) سخنى پسندیده بگویید.

107- اموال یتیمان را پس از رشد فکریشان به ایشان تحویل دهید

وَابْتَلُواْ الْیَتَامَى حَتَّىَ إِذَا بَلَغُواْ النِّکَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُواْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ?6/4? و یتیمان را بیازمایید تا وقتى به [سن] زناشویى برسند پس اگر در ایشان رشد [فکرى] یافتید اموالشان را به آنان رد کنید.

108- درحضور شاهدان اموال یتیمان را بدهید

فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَیْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُواْ عَلَیْهِمْ ?6/4? پس هر گاه اموالشان را به آنان رد کردید بر ایشان گواه بگیرید.

109- اموال دیگران را به ناروا نخوردن

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تَأْکُلُواْ أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ ?29/4? اى کسانى که ایمان آورده‏اید اموال همدیگر را به ناروا مخورید.

110- پرهیز از خودکشی

وَلاَ تَقْتُلُواْ أَنفُسَکُمْ ?29/4? و خودتان را مکشید.