آیه شماره 253  از سوره مبارکه بقره
روح القدس
 تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِّنْهُم مَّن کَلَّمَ اللّهُ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَآتَیْنَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّنَاتِ وَأَیَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِینَ مِن بَعْدِهِم مِّن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَلَکِنِ اخْتَلَفُواْ فَمِنْهُم مَّنْ آمَنَ وَمِنْهُم مَّن کَفَرَ وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلُواْ وَلَکِنَّ اللّهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ
برخى از آن پیامبران را بر برخى دیگر برترى بخشیدیم از آنان کسى بود که خدا با او سخن گفت و درجات بعضى از آنان را بالا برد و به عیسى پسر مریم دلایل آشکار دادیم و او را به وسیله روح القدس تایید کردیم و اگر خدا مى‏خواست کسانى که پس از آنان بودند بعد از آن [همه] دلایل روشن که برایشان آمد به کشتار یکدیگر نمى‏پرداختند ولى با هم اختلاف کردند پس بعضى از آنان کسانى بودند که ایمان آوردند و بعضى از آنان کسانى بودند که کفر ورزیدند و اگر خدا مى‏خواست با یکدیگر جنگ نمى‏کردند ولى خداوند آنچه را مى‏خواهد انجام مى‏دهد
انبیا، مقامى بس والا دارند. «تلک» اشاره به دور ومقام والاست.
انبیا، همه در یک رتبه نیستند. یگانگى در هدف، مانع بعضى کمالات ویژه و برترى‏هاى خاصّ نیست. «فضّلنا بعضهم على بعض»
تجلیل از انبیاى گذشته لازم است. موسى وعیسى علیهما السلام در آیه تکریم شده‏اند. «من کلّم اللّه... عیسى‏بن مریم»
سنّت و قانون خداوند، آزاد گذاشتن انسان است. او مى‏تواند مردم را به اجبار به راه حقّ وادار کند، امّا رشد واقعى در سایه آزادى است. در این آیه دو بار مى‏خوانیم که اگر خدا مى‏خواست، اختلاف و نزاعى میان مردم ایجاد نمى‏شد. «و لو شاء اللّه»
ریشه‏ى اکثر اختلافات، هوس‏ها، حسدها و خودبینى‏هاست، نه جهل و ناآگاهى. «من بعد ما جائتهم البیّنات»
راه انبیا، همراه با دلیل روشن است. «بیّنات»
اختلافات اعتقادى، از عوامل پیدایش جنگ‏هاست. البتّه دین منشأ اختلاف نیست، بلکه مردم اختلاف مى‏کنند. «ولو شاء اللّه ما اقتتل... ولکن اختلفوا»
اختلاف عقائد مردم، دلیل اختیار آنها است. «فمنهم من امن و منهم من کفر»