آیه شماره 41  از سوره مبارکه آل عمران
نشانه حق
 قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّیَ آیَةً قَالَ آیَتُکَ أَلاَّ تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلاَثَةَ أَیَّامٍ إِلاَّ رَمْزًا وَاذْکُر رَّبَّکَ کَثِیرًا وَسَبِّحْ بِالْعَشِیِّ وَالإِبْکَارِ
گفت پروردگارا براى من نشانه‏اى قرار ده فرمود نشانه‏ات این است که سه روز با مردم جز به اشاره سخن نگویى و پروردگارت را بسیار یاد کن و شبانگاه و بامدادان [او را] تسبیح گوى
خدایى که مى‏تواند زبان را هنگام تکلّم با مردم ببندد و هنگام ذکر خدا باز کند، مى‏تواند از پدرى پیر و مادرى عقیم نیز فرزندى به دنیا بیاورد. «کذلک اللّه یغعل ما یشاء... الاّ تکلّم الناس»
انبیا، به دنبال رسیدن به مقام یقین و شهود هستند. «اجعل لى آیة»
آنجا که خداوند بخواهد، سبب را از کار مى‏اندازد و زبان قدرت حرف زدن را از دست مى‏دهد. «لاتکلّم الناس»
هر چه لطف الهى بیشتر مى‏شود باید یاد او نیز بیشتر شود. «واذکر ربّک کثیراً»
ذکر خدا هر چه بیشتر، بهتر. «واذکر ربّک کثیراً»
در میان ذکرهاى خداوند، تسبیح جایگاه خاصّى دارد. «واذکر ربّک... و سبّح»