آیه شماره 137  از سوره مبارکه الأعراف‏
کلمه حسنی
 وَأَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِینَ کَانُواْ یُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الأَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا وَتَمَّتْ کَلِمَتُ رَبِّکَ الْحُسْنَى عَلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ بِمَا صَبَرُواْ وَدَمَّرْنَا مَا کَانَ یَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهُ وَمَا کَانُواْ یَعْرِشُونَ
و به آن گروهى که پیوسته تضعیف مى‏شدند [بخشهاى] باختر و خاورى سرزمین [فلسطین] را که در آن برکت قرار داده بودیم به میراث عطا کردیم و به پاس آنکه صبر کردند وعده نیکوى پروردگارت به فرزندان اسرائیل تحقق یافت و آنچه را که فرعون و قومش ساخته و افراشته بودند ویران کردیم
حمایت خداوند از مستضعفان، مخصوص بنى‏اسرائیل نیست، بلکه‏یک سنّت دائمى است. «اورثنا القوم الّذین کانوا یستضعفون» و نفرمود: «اورثنا بنى‏اسرائیل»
بنى‏اسرائیل، در مدّت طولانى به دست فرعونیان به ضعف کشیده شده بودند. «و کانوا یستضعفون»
حکومت انبیا، حکومت مستضعفان است. «یستضعفون»
شرط پیروزى، صبر و مقاومت است. مستضعفان و ملّتى که صابر و مقاوم باشند، وارث زمین مى‏شوند. «أورثنا... بما صبروا»
خداوند، بى‏کم وکاست به وعده‏هایش عمل مى‏کند. «وتمّت کلمة ربّک»
هلاکت فرعونیان و به حکومت رسیدن بنى‏اسرائیل، از سخنان و وعده‏هاى زیباى پروردگار است. «کلمة ربّک الحسنى»
تحوّلات اجتماعى و تاریخى، به دست خداوند است. «اورثنا... دمّرنا»
همه‏ى مظاهر قدرت طاغوت باید از جامعه الهى حذف شود. «دمّرنا»
قوم فرعون از نظر صنعت و ساخت بنا، پیشرفته بودند. «یصنع... یعرشون» ولى رشد و توسعه‏اى که جدا از دین و ایمان باشد، سرانجام خوبى ندارد.