آیه شماره 71 از سوره مبارکه طه
پایداری
قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُمْ إِنَّهُ لَکَبِیرُکُمُ الَّذِی عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَیْدِیَکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّکُمْ فِی جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَیُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَى

(فرعون) گفت: «آیا پیش از آنکه به شما اذن دهم به او ایمان آوردید؟! مسلما او بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است! به یقین دستها و پاهایتان را بطور مخالف قطع می‏کنم; و شما را از تنه‏ های نخل به دار می‏آویزم; و خواهید دانست مجازات کدام یک از ما دردناکتر و پایدارتر است!»

1- عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد. «قال آمنتم» فرعون، همه کارشناسان را براى نابودى حقّ جمع کرده بود، ولى همه به دست موسى‏علیه السلام هدایت شدند.

2- در نظام طاغوتى، خفقان حاکم است ومردم حتّى از آزادى عقیده نیز محرومند. «آمنتم له قبل ان آذن لکم»

3- تهدید و تهمت، شیوه‏ى کار طاغوت‏هاست. «انّه لکبیرکم»

4- انبیا با روح انسان کار مى‏کنند، ولى طاغوت‏ها با ضربه به جسم انتقام مى‏گیرند. «لاقطّعن...» غافل از آنکه با شکنجه و قتل نمى‏توان باور واعتقادات مردم را تغییر داد.

5- ستمگران مغرور، خود را جاودانه مى‏پندارند. «ایّنا اشدّ عذاباً وابقى»

آیه شماره 54 از سوره مبارکه طه
نشانه ها
کُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَکُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِأُولِی النُّهَى
بخورید و دامهایتان را بچرانید که قطعا در اینها براى خردمندان نشانه‏ هایى است.

1- آفرینش نباتات نیز هدفدار است. «نبات شتّى، کلوا و ارعوا»

2- تنوّع نباتات براى تنوّع نیازهاست. «نبات شتّى، کلوا و ارعوا»

3- چهار پایان براى انسان آفریده شده ‏اند. «انعامکم»

4- بهره‏ گیرى از مادّیات، شما را از یاد خدا غافل نسازد. «کلوا... اِنّ فى‏ذلک لآیات»

5- سرچشمه و مادّه‏ ى خلقت انسان از زمین است. «منها خلقناکم»

6- تفکّر در طبیعت یکى از راههاى خداشناسى است. «لآیات لاولى النّهى»

7- مهم ‏تر از داشتن عقل، استفاده وپیروى از آن است. «لآیات لاولى النّهى»

آیه شماره 53 از سوره مبارکه طه
نعمت زمین
الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَکَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلًا وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْ نَبَاتٍ شَتَّى
 همان خداوندی که زمین را برای شما محل آسایش قرار داد; و راه‏هایی در آن ایجاد کرد; و از آسمان، آبی فرستاد!» که با آن، انواع گوناگون گیاهان را (از خاک تیره) برآوردیم.

1- همان گونه که طفل، در مهد و گهواره براى زندگىِ خارج از آن رشد مى‏یابد، انسان نیز باید در مهد زمین براى زندگى بیرون از زمین یعنى جهان آخرت رشد کند.(تفسیر المیزان) «مهداً»

2- زمین، آسایشگاه انسان است، همه نیازهاى او را تأمین مى‏کند، مرده و زنده‏ى او را حمل کرده و به امر الهى مسخّر اوست. «مهداً»

5- آفرینش وشرایط زمین هدفدار و براى انسان است. «جعل لکم... سلک لکم»

4- نظام آفرینش بر اساس اصل علیت و سبب و مسبب است. «فاخرجنا به»

5- توجّه به قانون زوجیّت در گیاهان، از معجزات علمى قرآن است.(تفسیر المیزان) «ازواجا من نبات»

آیه شماره 21 از سوره مبارکه مؤمنون
چهارپایان
وَإِنَّ لَکُمْ فِی الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهَا وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ کَثِیرَةٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ
و برای شما در چهارپایان عبرتی است; از آنچه در درون آنهاست ( از شیر) شما را سیراب می‏کنیم; و برای شما در آنها منافع بسیاری است; و از گوشت آنها می‏خورید;

1- چهارپایان براى انسان آفریده شده ‏اند. (در آیه دوبار کلمه «لکم» آمده است)

2- حتّى حیوانات را ساده ننگریم. «لَعِبرة» استخراج آهن از خاک نیاز به صدها کارشناس، متخصّص وابزار دارد، ولى خداوند شیر را از دل علف بیرون مى‏کشد و با همین قدرت در قیامت انسان‏ها را از دل خاک بیرون خواهد کشید. «لَعِبرَة»

3- شیر، یکى از نعمت‏هایى است که قرآن به آن توجّه دارد. «نُسقیکم»

4- میوه‏ها و روغن گیاهى، بر غذاهاى حیوانى مقدّم است. اوّل نام «نَخیل، اَعناب، زَیتون» بعد فرمود: «نُسقیکم، تأکلون»

5- شیر، گوشت وسوارى، قسمتى از منافع حیوانات است. «لکم فیها منافعُ کثیرة» به راه افتادن کارخانجات لبنیات، چرم ‏سازى، کنسروسازى، ریسندگى، بافندگى و ایجاد اشتغال و بهره ‏دهى براى میلیون‏ها انسان، منافع جنبى حیوانات است.

آیه شماره 5 از سوره مبارکه عنکبوت
درانتظار دیدار
مَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ
کسی که امید به لقاء الله (و رستاخیز) دارد (باید در اطاعت فرمان او بکوشد!) زیرا سرآمدی را که خدا تعیین کرده فرامی‏رسد; و او شنوا و داناست!

خیال پردازى‏ها را با یاد مرگ و معاد درمان کنیم. هم مؤمنانى که در بوته‏ى آزمایشند و هم خلافکاران بدانند که فرصت‏ها تمام شدنى است و مهر و قهر الهى به سراغشان خواهد آمد. «أحسب النّاس أن یترکوا ... أم حسب الّذین یعملون السّیئات ... من کان یرجوا لقاء اللّه...»