آیه شماره 3 از سوره مبارکه مؤمنون
بیهوده گریزی مومن
وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ
و آنها که از لغو و بیهودگی روی‏گردانند.

1- نشانه ‏ى ایمان، دورى از لغو است. «والّذینهم عن ‏اللغو معرضون» (مؤمن باید در تمام کارها و سخنان خود هدف صحیح داشته باشد)

2- دورى از لغو، به اندازه‏ اى مهم است که بین نماز و زکات ذکر شده است. «خاشعون - معرضون 3- للزّکوة فاعلون»

آیه شماره 1 از سوره مبارکه مؤمنون
رستگار کیست؟
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ
مؤمنان رستگار شدند.

1- رستگارى مؤمنان حتمى است. «قد أفلح»

2- ایمان، شرایط و نشانه ‏هایى دارد. «المؤمنون الّذین...»

آیه شماره 2 از سوره مبارکه مؤمنون
نماز باکیفیت
الَّذِینَ هُمْ فِی صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ
آنها که در نمازشان خشوع دارند.

1- نماز، در رأس برنامه‏ هاى اسلامى است. «فى صلاتهم»

2- در نماز، حالت وکیفیّت مهم است. «خاشعون»

آیه شماره 7 از سوره مبارکه فرقان
دید کوتاه
وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ یَأْکُلُ الطَّعَامَ وَیَمْشِی فِی الْأَسْوَاقِ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیرًا
و گفتند: «چرا این پیامبر غذا می‏خورد و در بازارها راه می‏رود؟! (نه سنت فرشتگان را دارد و نه روش شاهان را!) چرا فرشته ‏ای بر او نازل نشده که همراه ‏وی مردم را انذار کند (و گواه صدق دعوی او باشد)؟!

1- برخى از مردم، کمال را عیب و نقص مى‏بینند. «ما لهذا الرسول» (زندگى عادّى و حضور در میان مردم، براى رهبر کمال است.)

2- دعوت به خدا منافاتى با کامیابى از دنیا ندارد. «یأکل - یمشى»

3- رهبر نباید از جامعه جدا باشد. کسى که اهل رفت و آمد با مردم است، بهتر مى‏تواند آنها را ارشاد کند. «یمشى فى الاسواق»

4- انبیا آن چه احتیاج داشتند، شخصاً مى‏خریدند. «یمشى فى الاسواق»

آیه شماره 8 از سوره مبارکه فرقان
خطای معیار
أَوْ یُلْقَى إِلَیْهِ کَنْزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْهَا وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُورًا

یا گنجی (از آسمان) برای او فرستاده شود، یا باغی داشته باشد که از (میوه) آن بخورد (و امرار معاش کند)؟!» و ستمگران گفتند: «شما تنها از مردی مجنون پیروی می‏کنید!»

1- مادّیگران، حتّى به پیامبران از زاویه ‏ى مادّیات مى ‏نگرند. «یُلقى الیه کَنزٌ»

2- بهانه‏ جویى در کار انبیا، ظلم است. «و قال الظالمون»

3- مستکبر وستیزه ‏جو، هر لحظه بهانه‏ اى مى‏گیرد وهمین که از آن مأیوس شد، بهانه‏ ى دیگرى را جایگزین مى‏ کند. «یأکل - یَمشى - لولا اُنزل ‏الیه - او یُلقى‏ الیه ‏کنز»

4- مخالفان انبیا، گاهى آنان را ساحر نامیدند وگاهى مسحور. «رجلاً مَسحورا»