وَلَن تَرْضَى عَنکَ الْیَهُودُ وَلاَ النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَى وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ الَّذِی جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَکَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِیٍّ وَلاَ نَصِیرٍ
و هرگز یهودیان و ترسایان از تو راضى نمى‏شوند مگر آنکه از کیش آنان پیروى کنى بگو در حقیقت تنها هدایت‏خداست که هدایت [واقعى] است و چنانچه پس از آن علمى که تو را حاصل شد باز از هوسهاى آنان پیروى کنى در برابر خدا سرور و یاورى نخواهى داشت
دشمن، به کم راضى نیست. فقط با سقوط کامل و محو مکتب و متلاشى شدن اهداف شما راضى مى‏شود. «لن ترضى عنک...»
اگر مسلمانان مشاهده کردند که کفّار از دین آنان راضى هستند، باید در دیندارى خود تردید نمایند. دیندارى کافرپسند، همان کفر است. «لن ترضى... حتّى تتّبع ملّتهم»
جز وحى و هدایت الهى، همه راه‏ها انحرافى است. «قل ان هدى‏اللّه هوالهدى»
مسئولیّت عالم، بیشتر از جاهل است. «بعد الذى جائک من‏العلم»
رابطه با اهل کتاب نباید به قیمت صرف نظر کردن از اصول تمام شود. جذب دیگران آرى، ولى عقب نشینى از اصول هرگز. «لئن اتّبعت اهوائهم...»
پیروى از تمایلات و هوسهاى مردم، منجر به قطع الطاف الهى مى‏شود. یا لطف خدا، یا هوسهاى مردم. «ما لک من اللّه من ولىّ ولانصیر»

 قُلْ مَن کَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَى قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللّهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهِ وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِینَ
بگو کسى که دشمن جبرئیل است [در واقع دشمن خداست] چرا که او به فرمان خدا قرآن را بر قلبت نازل کرده است در حالى که مؤید [کتابهاى آسمانى] پیش از آن و هدایت و بشارتى براى مؤمنان است
دامنه‏ى خیال‏پردازى و لجاجت انسان تا آنجا گسترده مى‏شود که به جهان فرشتگان نیز سرایت مى‏کند. «عدوّاً لجبریل»
حمایت ودفاع از پاکانى که مورد تهمت قرار گیرند، لازم است. «نزّله...باذن‏اللَّه» خداوند ضمن محکوم کردن تصورات بنى‏اسرائیل، از جبرئیل تجلیل کرده که بدون اذن ما کارى نمى‏کند ودر رسالت خود، امین ورابط بین ما وپیامبر است.
جبرئیل کتابى آورد که تورات شما را تصدیق مى‏کند، پس چرا با او دشمن هستید؟! «نزّله... مصدّقاً»

 أُوْلَئِکَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
آنان برخوردار از هدایتى از سوى پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند
هدایتِ خاص الهى، براى مؤمنان واقعى تضمین شده است. «هدًى‏من‏ربّهم»
ایمان وتقوا، انسان را به فلاح ورستگارى مى‏رساند. «للمتقین، یؤمنون، المفلحون»